-
21 alleluja
allēlūja, interj. [Heb. = praise ye Jehovah] (the sec. syll. is short in Sid. Ep. 2, 10; Prud. Cath. 4, 72), Vulg. Psa. 104, 1; ib. Apoc. 19, 1 al. -
22 decerptor
dēcerptor, ōris, m. [decerpo], one who plucks or excerpts. Only Trop., one who extracts or quotes: auctori tribui quod decerptori debui, August. c. Sec. Jul. 1, 16. -
23 decorum
dĕcōrus, a, um, adj. [decor], Gr. euprepês.I.Becoming, fitting, seemly, proper, suitable, decorous (class.).(α).With dat.:* (β).QVAE QVOIQVE DIVO DECORAE GRATAEQVE SINT HOSTIAE PROVIDENTO,
Cic. Leg. 2, 8, 20:color albus praecipue decorus deo est,
id. ib. 2, 18, 45:quod virginitati decorum,
Liv. 2, 13; Quint. 11, 3, 101; cf. ib. § 104, and 11, [p. 523] 1, 33 al.:decorum erat tum ipsis capessere pugnam ducibus,
Liv. 2, 6; cf. Tac. A. 1, 12. —With abl. (after the analogy of dignus):* (γ).(facinora puerilia) neque te decora neque tuis virtutibus,
Plaut. Mil. 3, 1, 24 (cf. id. Aul. 2, 2, 43).—With ad (after the analogy of aptus, accommodatus, etc.):(δ).nos auri venas invenimus et ad usum aptas et ad ornatum decoras,
Cic. N. D. 2, 60, 151.—With pro:(ε).decorum pro causa ratus,
Tac. H. 3, 7.—Absol.:B.decorus est senis sermo, quietus et remissus,
Cic. de Sen. 9, 28; cf.:vox et actio,
Quint. 10, 1, 17:silentium,
Hor. Od. 4, 1, 35 et saep.:nihil nisi quod honestum decorumque sit admirari,
Cic. Off. 1, 20:omnino si quicquam est decorum, nihil est profecto magis, quam aequabilitas universae vitae,
id. ib. 1, 31, 111; Quint. 5, 10, 40 al.:actuariis minutis Patras accedere... non satis visum est decorum,
Cic. Att. 5, 9; so with a subject-clause, id. ib. 4, 16, 3:dulce et decorum est pro patria mori,
Hor. Od. 3, 2, 13; Ov. M. 9, 6 (opp. turpe); cf. ib. 13, 309 al.—Subst.: dĕ-cōrum, i, n., in Cic. for the Gr. prepon, that which is seemly, suitable; seemliness, fitness, propriety, decorum (for which Quint. uses decor; cf.: decus init.): ut in vita, sic in oratione nihil est difficilius quam quid deceat videre. Prepon appellant hoc Graeci: nos dicamus sane decorum; Cic. Or. 21, 70; cf.: id, quod Graece prepon dicitur, decorum dici Latine potest, etc., id. Off. 1, 27 sq.; cf. id. ib. 1, 35; Tac. H. 1, 71.— Plur.:II.vota pro reditu ejus et alia decora,
id. ib. 3, 47:plura tribuere,
id. ib. 3, 5.Absol., decorated, ornamented, adorned; elegant, fine, beautiful, handsome (not so in Cic.; but freq. in the poets and historians, esp. in Hor. and Tacit.): delubra deum, * Lucr. 2, 352; cf.:(β).aedes,
Hor. Od. 1, 30, 3; and:supplicationes et alia decora,
Tac. A. 3, 47:galeae ensesque,
Verg. A. 11, 194:insigne clipei,
id. ib. 2, 392:arma,
Sall. C. 7, 4 al.:membra juventae,
Verg. A. 4, 559; cf.:oculi,
id. ib. 11, 480:pectus,
id. ib. 4, 589:os,
Hor. S. 1, 8, 21:facies,
id. ib. 1, 2, 87; Sall. J. 6, 1:caput,
Ov. M. 6, 167:juventa,
Tac. H. 1, 53:genus,
id. A. 6, 27 al.:palaestra,
noble, skilful, Hor. Od. 1, 10, 3:verba,
id. S. 2, 7, 41; id. Ep. 2, 1, 73:temporibus Augusti dicendis non defuere decora ingenia,
Tac. A. 1, 1.— Sup.: Zeus decorissimus, Apul. Mag. 4, p. 276, 4.—With abl., adorned with any thing; shining, beautiful with any thing:1.ductores ostro decori,
Verg. A. 5, 133; cf. id. ib. 12, 126:Phoebus fulgente arcu,
Hor. Carm. Sec. 61:Bacchus aureo cornu,
id. Od. 2, 19, 30:Medi pharetrā,
id. ib. 2, 16, 2:dea formāque armisque,
Ov. M. 2, 773:satis decorus etiam Graeca facundia,
Tac. H. 2, 80.— With ab:voces decorae ab aspectu,
Col. 6, 1. Adv.: dĕcōrē.(Acc. to no. I.) Suitably, properly, decorously:* 2.ut ea si non decore, at quam minime indecore facere possimus,
Cic. Off. 1, 31 fin.; cf. id. de Or. 1, 32, 144; 3, 47, 182; Sall. J. 100 fin. —(acc. to no. II.), elegantly, charmingly, beautifully: formata d. Jovis species, Cic. poët. Div. 1, 12, 20 (cf. above, decora delubra deum). -
24 decorus
dĕcōrus, a, um, adj. [decor], Gr. euprepês.I.Becoming, fitting, seemly, proper, suitable, decorous (class.).(α).With dat.:* (β).QVAE QVOIQVE DIVO DECORAE GRATAEQVE SINT HOSTIAE PROVIDENTO,
Cic. Leg. 2, 8, 20:color albus praecipue decorus deo est,
id. ib. 2, 18, 45:quod virginitati decorum,
Liv. 2, 13; Quint. 11, 3, 101; cf. ib. § 104, and 11, [p. 523] 1, 33 al.:decorum erat tum ipsis capessere pugnam ducibus,
Liv. 2, 6; cf. Tac. A. 1, 12. —With abl. (after the analogy of dignus):* (γ).(facinora puerilia) neque te decora neque tuis virtutibus,
Plaut. Mil. 3, 1, 24 (cf. id. Aul. 2, 2, 43).—With ad (after the analogy of aptus, accommodatus, etc.):(δ).nos auri venas invenimus et ad usum aptas et ad ornatum decoras,
Cic. N. D. 2, 60, 151.—With pro:(ε).decorum pro causa ratus,
Tac. H. 3, 7.—Absol.:B.decorus est senis sermo, quietus et remissus,
Cic. de Sen. 9, 28; cf.:vox et actio,
Quint. 10, 1, 17:silentium,
Hor. Od. 4, 1, 35 et saep.:nihil nisi quod honestum decorumque sit admirari,
Cic. Off. 1, 20:omnino si quicquam est decorum, nihil est profecto magis, quam aequabilitas universae vitae,
id. ib. 1, 31, 111; Quint. 5, 10, 40 al.:actuariis minutis Patras accedere... non satis visum est decorum,
Cic. Att. 5, 9; so with a subject-clause, id. ib. 4, 16, 3:dulce et decorum est pro patria mori,
Hor. Od. 3, 2, 13; Ov. M. 9, 6 (opp. turpe); cf. ib. 13, 309 al.—Subst.: dĕ-cōrum, i, n., in Cic. for the Gr. prepon, that which is seemly, suitable; seemliness, fitness, propriety, decorum (for which Quint. uses decor; cf.: decus init.): ut in vita, sic in oratione nihil est difficilius quam quid deceat videre. Prepon appellant hoc Graeci: nos dicamus sane decorum; Cic. Or. 21, 70; cf.: id, quod Graece prepon dicitur, decorum dici Latine potest, etc., id. Off. 1, 27 sq.; cf. id. ib. 1, 35; Tac. H. 1, 71.— Plur.:II.vota pro reditu ejus et alia decora,
id. ib. 3, 47:plura tribuere,
id. ib. 3, 5.Absol., decorated, ornamented, adorned; elegant, fine, beautiful, handsome (not so in Cic.; but freq. in the poets and historians, esp. in Hor. and Tacit.): delubra deum, * Lucr. 2, 352; cf.:(β).aedes,
Hor. Od. 1, 30, 3; and:supplicationes et alia decora,
Tac. A. 3, 47:galeae ensesque,
Verg. A. 11, 194:insigne clipei,
id. ib. 2, 392:arma,
Sall. C. 7, 4 al.:membra juventae,
Verg. A. 4, 559; cf.:oculi,
id. ib. 11, 480:pectus,
id. ib. 4, 589:os,
Hor. S. 1, 8, 21:facies,
id. ib. 1, 2, 87; Sall. J. 6, 1:caput,
Ov. M. 6, 167:juventa,
Tac. H. 1, 53:genus,
id. A. 6, 27 al.:palaestra,
noble, skilful, Hor. Od. 1, 10, 3:verba,
id. S. 2, 7, 41; id. Ep. 2, 1, 73:temporibus Augusti dicendis non defuere decora ingenia,
Tac. A. 1, 1.— Sup.: Zeus decorissimus, Apul. Mag. 4, p. 276, 4.—With abl., adorned with any thing; shining, beautiful with any thing:1.ductores ostro decori,
Verg. A. 5, 133; cf. id. ib. 12, 126:Phoebus fulgente arcu,
Hor. Carm. Sec. 61:Bacchus aureo cornu,
id. Od. 2, 19, 30:Medi pharetrā,
id. ib. 2, 16, 2:dea formāque armisque,
Ov. M. 2, 773:satis decorus etiam Graeca facundia,
Tac. H. 2, 80.— With ab:voces decorae ab aspectu,
Col. 6, 1. Adv.: dĕcōrē.(Acc. to no. I.) Suitably, properly, decorously:* 2.ut ea si non decore, at quam minime indecore facere possimus,
Cic. Off. 1, 31 fin.; cf. id. de Or. 1, 32, 144; 3, 47, 182; Sall. J. 100 fin. —(acc. to no. II.), elegantly, charmingly, beautifully: formata d. Jovis species, Cic. poët. Div. 1, 12, 20 (cf. above, decora delubra deum). -
25 decus
1.dĕcus, ŏris, n. [Sanscr. daças, fame; Gr. doxa; cf. decet], any thing that ornaments, embellishes, adorns, honors, etc.; ornament, grace, embellishment, splendor, glory, honor, dignity (class. and freq.; a favorite word with Cicero, in oratorical lang.).I.In gen.(α).With gen.:(β).hostium spolia, decora atque ornamenta fanorum,
Cic. Verr. 2, 4, 44; cf.:senator populi Romani, splendor ordinis, decus atque ornamentum judiciorum,
id. Caecin. 10, 28; so,too, decus ornamentumque senectutis,
id. de Or. 1, 45, 199; id. Prov. Cons. 11, 28:ut hominis decus ingenium, sic ingenii ipsius lumen est eloquentia,
id. Brut. 15, 59; cf. id. Phil. 2, 22, 54:ad decus et ad laudem civitatis,
id. N. D. 1, 4; cf. id. Brut. 97; cf. also id. Fin. 1, 10 fin.; id. Ac. 1, 9, 33:dignitatem et decus sustinere,
id. Off. 1, 34, 124 et saep.:O decus Phoebi et dapibus supremi Grata testudo Jovis,
Hor. Od. 1, 32, 13:lucidum caeli,
id. Carm. Sec. 2:equitum Maecenas,
id. Od. 3, 16, 20; cf. id. ib. 1, 1, 2 and id. ib. 2, 17, 4: electos juvenes simul et decus innuptarum, the ornaments, i. e. the most beautiful of the maidens, Catull. 64, 78 al.:castique decus servare pudoris,
Ov. M. 13, 480:oris,
i. e. beauty, id. ib. 3, 422:decus Asteriae = Asteria decens or pulchra,
Verg. Cul. 15.—Absol.: haec omnia, quae habent speciem gloriae contemne...;II.verum decus in virtute positum est,
Cic. Fam. 10, 12 fin.:divitiae, decus, gloria in oculis sita sunt!
Sall. C. 20, 14; cf. id. ib. 58, 8; id. J. 3 fin.:regium,
id. ib. 72, 2; cf.regale,
Ov. M. 9, 690:decus enitet ore,
Verg. A. 4, 150:superimpositum capiti,
Liv. 1, 34:(columnas) scenis decora alta futuris,
Verg. A. 1, 429:muliebre,
i. e. chastity, Liv. 1, 58:immemores decoris liventia pectora tundunt,
i. e. of their bodily charms, Ov. M. 8, 536:imperatori nobilitas, quae antea decori, invidiae esse,
Sall. J. 73, 4:vitis ut arboribus decori est, ut vitibus uvae,
Verg. E. 5, 32:Pilumno quos ipsa decus dedit,
id. A. 12, 83.—Transf.(α).A deed of honor:(β).tanti decoris testis,
Tac. A. 15, 50.—Esp., plur., decora, honorable achievements, valiant deeds:cum multa referret sua familiaeque decora,
Liv. 3, 12, 2:militiae decora,
id. 2, 23, 4:belli,
id. 6, 20, 7 (cf.:dedecora militiae,
id. 3, 51, 12):Lacedaemonii vetera, Macedones praesentia decora intuebantur,
Curt. 6, 1, 8.—Renowned ancestors:III.inter nobiles, et longa decora praeferentes, novitas mea enituit?
Tac. A. 14, 53; id. Hist. 1, 15.—Esp., moral dignity, virtue, honor:2.cum quod decus antiqui summum bonum esse dixerunt, hic solum bonum dicat, etc.,
Cic. Leg. 1, 21, 55 (for which, shortly before, solum bonum esse quod honestum esset):quos (sc. Epicureos) nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est,
id. Fin. 2, 14, 44;so with honestas,
id. Fin. 2, 17, 56; cf. ib. 2, 11, 35; id. Off. 1, 5 fin.:sed ei (sc. Semproniae) cariora semper omnia quam decus atque pudicitia fuit,
Sall. C. 25, 3; 54, 5.dĕcus, i, m., v. decussis, init. -
26 Diana
Dĭāna (in inscrr. also, DEANA, Orell. 1453; 1462; 1546. Also written Jana, Varr. R. R. 1, 37, 3; cf. Nigid. ap. Macr. S. 1, 9. The i measured long, Cinna ap. Suet. Gramm. 11; Verg. A. 1, 499; Hor. C. 1, 21, 1; cf. Diom. p. 436 P.; hence also, Deiana, Enn. ap. Ap. de Deo Socr.), ae, f. [for Divana, Gr. Diônê for DiWônê; root DI-, DIV-; cf. Gr. Zeus, also Jovis (Diovis), Deus, dies, divus, etc.], orig. an Italian divinity, afterwards regarded as identical with the Gr. Artemis, the daughter of Jupiter and Latona, the sister of Apollo, the virgin moon-goddess (Luna), the patroness of virginity, and the presider over child-birth (in this character she is called Lucina), the chase, and nocturnal incantations (on this account her statues were three-formed, and set up in the trivia), Cic. N. D. 2, 27; 3, 23; Catull. 34; Hor. Od. 3, 22; id. Carm. Sec. 1; 70; Tib. 4, 3, 19; Ov. F. 2, 155; Verg. A. 4, 511 et passim:B.quem urguet iracunda Diana, of an epileptic,
Hor. A. P. 453.—Meton.1. 2.The chase, Mart. Spect. 12 (cf. Verg. A. 11, 582).—II.Derivv.A.Dĭānĭus, a, um, adj., of or belonging to Diana:b.turba,
i. e. dogs, Ov. F. 5, 141; cf.arma,
i. e. hunting equipments, Grat. Cyneg. 253.—Subst., Diānium, ii, n.(α).A place or temple sacred to Diana, Liv. 1, 48; cf. Paul. ex Fest. p. 74, 12 Müll.—(β). B.Dĭānārĭus, a, um, adj., of or belonging to Diana: radix, i. q. artemisia, the plant mug-wort or artemisia, Veg. A. V. 3, 6, 7; 5, 32, 4.—C.Dĭānātĭcus, i, m., a devotee of Diana, Maxim. Taur. ap. Murat. Anecd. Lat. 4, p. 100. -
27 Dianarius
Dĭāna (in inscrr. also, DEANA, Orell. 1453; 1462; 1546. Also written Jana, Varr. R. R. 1, 37, 3; cf. Nigid. ap. Macr. S. 1, 9. The i measured long, Cinna ap. Suet. Gramm. 11; Verg. A. 1, 499; Hor. C. 1, 21, 1; cf. Diom. p. 436 P.; hence also, Deiana, Enn. ap. Ap. de Deo Socr.), ae, f. [for Divana, Gr. Diônê for DiWônê; root DI-, DIV-; cf. Gr. Zeus, also Jovis (Diovis), Deus, dies, divus, etc.], orig. an Italian divinity, afterwards regarded as identical with the Gr. Artemis, the daughter of Jupiter and Latona, the sister of Apollo, the virgin moon-goddess (Luna), the patroness of virginity, and the presider over child-birth (in this character she is called Lucina), the chase, and nocturnal incantations (on this account her statues were three-formed, and set up in the trivia), Cic. N. D. 2, 27; 3, 23; Catull. 34; Hor. Od. 3, 22; id. Carm. Sec. 1; 70; Tib. 4, 3, 19; Ov. F. 2, 155; Verg. A. 4, 511 et passim:B.quem urguet iracunda Diana, of an epileptic,
Hor. A. P. 453.—Meton.1. 2.The chase, Mart. Spect. 12 (cf. Verg. A. 11, 582).—II.Derivv.A.Dĭānĭus, a, um, adj., of or belonging to Diana:b.turba,
i. e. dogs, Ov. F. 5, 141; cf.arma,
i. e. hunting equipments, Grat. Cyneg. 253.—Subst., Diānium, ii, n.(α).A place or temple sacred to Diana, Liv. 1, 48; cf. Paul. ex Fest. p. 74, 12 Müll.—(β). B.Dĭānārĭus, a, um, adj., of or belonging to Diana: radix, i. q. artemisia, the plant mug-wort or artemisia, Veg. A. V. 3, 6, 7; 5, 32, 4.—C.Dĭānātĭcus, i, m., a devotee of Diana, Maxim. Taur. ap. Murat. Anecd. Lat. 4, p. 100. -
28 Dianaticus
Dĭāna (in inscrr. also, DEANA, Orell. 1453; 1462; 1546. Also written Jana, Varr. R. R. 1, 37, 3; cf. Nigid. ap. Macr. S. 1, 9. The i measured long, Cinna ap. Suet. Gramm. 11; Verg. A. 1, 499; Hor. C. 1, 21, 1; cf. Diom. p. 436 P.; hence also, Deiana, Enn. ap. Ap. de Deo Socr.), ae, f. [for Divana, Gr. Diônê for DiWônê; root DI-, DIV-; cf. Gr. Zeus, also Jovis (Diovis), Deus, dies, divus, etc.], orig. an Italian divinity, afterwards regarded as identical with the Gr. Artemis, the daughter of Jupiter and Latona, the sister of Apollo, the virgin moon-goddess (Luna), the patroness of virginity, and the presider over child-birth (in this character she is called Lucina), the chase, and nocturnal incantations (on this account her statues were three-formed, and set up in the trivia), Cic. N. D. 2, 27; 3, 23; Catull. 34; Hor. Od. 3, 22; id. Carm. Sec. 1; 70; Tib. 4, 3, 19; Ov. F. 2, 155; Verg. A. 4, 511 et passim:B.quem urguet iracunda Diana, of an epileptic,
Hor. A. P. 453.—Meton.1. 2.The chase, Mart. Spect. 12 (cf. Verg. A. 11, 582).—II.Derivv.A.Dĭānĭus, a, um, adj., of or belonging to Diana:b.turba,
i. e. dogs, Ov. F. 5, 141; cf.arma,
i. e. hunting equipments, Grat. Cyneg. 253.—Subst., Diānium, ii, n.(α).A place or temple sacred to Diana, Liv. 1, 48; cf. Paul. ex Fest. p. 74, 12 Müll.—(β). B.Dĭānārĭus, a, um, adj., of or belonging to Diana: radix, i. q. artemisia, the plant mug-wort or artemisia, Veg. A. V. 3, 6, 7; 5, 32, 4.—C.Dĭānātĭcus, i, m., a devotee of Diana, Maxim. Taur. ap. Murat. Anecd. Lat. 4, p. 100. -
29 Dianium
Dĭāna (in inscrr. also, DEANA, Orell. 1453; 1462; 1546. Also written Jana, Varr. R. R. 1, 37, 3; cf. Nigid. ap. Macr. S. 1, 9. The i measured long, Cinna ap. Suet. Gramm. 11; Verg. A. 1, 499; Hor. C. 1, 21, 1; cf. Diom. p. 436 P.; hence also, Deiana, Enn. ap. Ap. de Deo Socr.), ae, f. [for Divana, Gr. Diônê for DiWônê; root DI-, DIV-; cf. Gr. Zeus, also Jovis (Diovis), Deus, dies, divus, etc.], orig. an Italian divinity, afterwards regarded as identical with the Gr. Artemis, the daughter of Jupiter and Latona, the sister of Apollo, the virgin moon-goddess (Luna), the patroness of virginity, and the presider over child-birth (in this character she is called Lucina), the chase, and nocturnal incantations (on this account her statues were three-formed, and set up in the trivia), Cic. N. D. 2, 27; 3, 23; Catull. 34; Hor. Od. 3, 22; id. Carm. Sec. 1; 70; Tib. 4, 3, 19; Ov. F. 2, 155; Verg. A. 4, 511 et passim:B.quem urguet iracunda Diana, of an epileptic,
Hor. A. P. 453.—Meton.1. 2.The chase, Mart. Spect. 12 (cf. Verg. A. 11, 582).—II.Derivv.A.Dĭānĭus, a, um, adj., of or belonging to Diana:b.turba,
i. e. dogs, Ov. F. 5, 141; cf.arma,
i. e. hunting equipments, Grat. Cyneg. 253.—Subst., Diānium, ii, n.(α).A place or temple sacred to Diana, Liv. 1, 48; cf. Paul. ex Fest. p. 74, 12 Müll.—(β). B.Dĭānārĭus, a, um, adj., of or belonging to Diana: radix, i. q. artemisia, the plant mug-wort or artemisia, Veg. A. V. 3, 6, 7; 5, 32, 4.—C.Dĭānātĭcus, i, m., a devotee of Diana, Maxim. Taur. ap. Murat. Anecd. Lat. 4, p. 100. -
30 Dianius
Dĭāna (in inscrr. also, DEANA, Orell. 1453; 1462; 1546. Also written Jana, Varr. R. R. 1, 37, 3; cf. Nigid. ap. Macr. S. 1, 9. The i measured long, Cinna ap. Suet. Gramm. 11; Verg. A. 1, 499; Hor. C. 1, 21, 1; cf. Diom. p. 436 P.; hence also, Deiana, Enn. ap. Ap. de Deo Socr.), ae, f. [for Divana, Gr. Diônê for DiWônê; root DI-, DIV-; cf. Gr. Zeus, also Jovis (Diovis), Deus, dies, divus, etc.], orig. an Italian divinity, afterwards regarded as identical with the Gr. Artemis, the daughter of Jupiter and Latona, the sister of Apollo, the virgin moon-goddess (Luna), the patroness of virginity, and the presider over child-birth (in this character she is called Lucina), the chase, and nocturnal incantations (on this account her statues were three-formed, and set up in the trivia), Cic. N. D. 2, 27; 3, 23; Catull. 34; Hor. Od. 3, 22; id. Carm. Sec. 1; 70; Tib. 4, 3, 19; Ov. F. 2, 155; Verg. A. 4, 511 et passim:B.quem urguet iracunda Diana, of an epileptic,
Hor. A. P. 453.—Meton.1. 2.The chase, Mart. Spect. 12 (cf. Verg. A. 11, 582).—II.Derivv.A.Dĭānĭus, a, um, adj., of or belonging to Diana:b.turba,
i. e. dogs, Ov. F. 5, 141; cf.arma,
i. e. hunting equipments, Grat. Cyneg. 253.—Subst., Diānium, ii, n.(α).A place or temple sacred to Diana, Liv. 1, 48; cf. Paul. ex Fest. p. 74, 12 Müll.—(β). B.Dĭānārĭus, a, um, adj., of or belonging to Diana: radix, i. q. artemisia, the plant mug-wort or artemisia, Veg. A. V. 3, 6, 7; 5, 32, 4.—C.Dĭānātĭcus, i, m., a devotee of Diana, Maxim. Taur. ap. Murat. Anecd. Lat. 4, p. 100. -
31 doceo
dŏcĕo, cŭi, ctum, 2, v. a. [root da; Zend. dā, to know; strengthened, dak-; Gr. didaskô; Lat. disco], to teach, instruct, inform, show, tell, etc. (for syn. cf.: edoceo, perdoceo, erudio, praecipio, instituo).I.In gen., with double acc. of person and thing:II.pejor magister te istaec docuit... illa, quae te docui,
Plaut. Bacch. 1, 2, 55:hunc hominem cursuram,
id. Trin. 4, 3, 9:aliquem artem,
Cic. de Or. 2, 54:aliquem litteras,
id. Pis. 30:aliquem ejusmodi rem,
id. Quint. 25, 79:pueros elementa,
Hor. Ep. 1, 20, 17 et saep.— Pass., with acc. rei:is reliqua frustra docetur,
Quint. 4, 2, 90; 1, 5, 11; 3, 8, 70; 6, 2, 3; Hor. C. 3, 6, 21; id. S. 1, 6, 76 et saep.; cf.: doctus dogmam, Laber. ap. Prisc. p. 679 fin. P.; and:doctus militiam,
Sall. H. Fragm. 1, 40, p. 224 ed. Gerl.—With inf.:docemur auctoritate domitas habere libidines,
Cic. de Or. 1, 43, 194; 1, 57, 244; id. Fin. 2, 5, 15:docemur disputare, non vivere (= discimus),
Sen. Ep. 95, 13:equi variare gyros docentur,
Tac. G. 6; Sall. J. 85, 33; Nep. Epam. 2, 1; Liv. 21, 3, 6.—With acc. pers. and inf.:ut doceam Rullum posthac in iis saltem tacere rebus, in quibus, etc.,
Cic. Agr. 3, 2; so id. Phil. 2, 4, 8; Hor. S. 1, 1, 91; id. Ep. 1, 14, 30 al.; cf. ellipt. with abl. of instrument:Socratem fidibus (sc. canere),
Cic. Fam. 9, 22, 3:aliquem docendum curare equo, armisque,
Liv. 29, 1, 8; Zumpt, § 391 fin. —With acc. pers. and de, to instruct or inform one of:de ejus injuriis judices docere,
Cic. Verr. 2, 4, 51:aliquem de aliqua re,
id. Rosc. Am. 9, 26; 44, 127; id. de Or. 2, 24, 102; Sall. J. 13, 3 al. —With acc. pers. and rel. clause:doceant eum, qui vir Sex. Roscius fuerit,
Cic. Rosc. Am. 9, 25; id. Att. 8, 2, 2; id. Fam. 3, 6, 5; 5, 3; Quint. 6, 1, 20 al.—With acc. pers.:studiosos discendi erudiunt atque docent,
Cic. Off. 1, 44, 156; id. Div. 2, 2; id. de Sen. 9, 29; Quint. 2, 5, 13; Hor. S. 2, 2, 50; id. Ep. 1, 13, 1 et saep.—With acc. rei:coepit studiose omnia Docere, educare, ita uti si esset filia,
Ter. Eun. 1, 2, 37; so,aliquid,
Caes. B. G. 5, 42 fin.; Quint. 7, 10, 10; 9, 4, 137; Hor. A. P. 306 et saep.; cf.also: quod de lacu Albano docuisset,
Liv. 5, 15; so with two acc., Caes. B. G. 7, 10, 3; Cic. Clu. 70, 198.—With acc. and inf.:docui per litteras, id nec opus esse nec fieri posse,
Cic. Att. 16, 8; Caes. B. G. 5, 1, 7; 5, 28, 4; Quint. 1, 5, 43; Hor. S. 2, 3, 63 et saep.— Absol.:cum doceo et explano,
Cic. de Or. 2, 19, 82; id. Or. 42, 143; Quint. 3, 4, 15; 3, 5, 2 et saep.; cf.also: Tyrannio docet apud me,
Cic. Q. Fr. 2, 4 fin.In partic.: fabulam, like the Gr. didaskein, qs. to teach a play to the actors, to rehearse; hence, to produce, exhibit on the stage:2.minor fuit aliquanto is, qui primus fabulam dedit, quam ii, qui multas docuerant (Plautus et Naevius),
Cic. Brut. 18, 73; id. Tusc. 4, 29, 63; Hor. A. P. 288; Gell. 17, 21, 42.—Hence, doctus, a, um, P. a., learned, skilled, versed, experienced in any thing (cf.: litteratus, eruditus, peritus, gnarus, scitus).— Absol.:doctus vir et Graecis litteris eruditus,
Cic. Brut. 30, 114; cf. id. de Or. 1, 22, 102; 2, 74, 299:adolescentes humanissimi et doctissimi,
id. Cael. 10, 24.—With ex:fuit enim doctus ex disciplina Stoicorum,
Cic. Brut. 25.—With abl.:docti et Graecis litteris et Latinis,
Cic. Brut. 46; 45 fin.; Sall. C. 25, 2; Mart. 10, 76. —With adv.:nec minus Graece quam Latine doctus,
Suet. Gram. 7.—With gen.:fandi doctissima Cymodocea,
Verg. A. 10, 225:legum atque morum populi Romani jurisque civilis,
Gell. 13, 12, 1:sagittarum,
Aur. Vict. Epit. 11:artis lanificae,
Claud. in Eutr. 2, 381.—With acc.:(Maecenas) docte sermones utriusque linguae,
Hor. C. 3, 8, 5:dulces modos (with citharae sciens),
id. ib. 3, 9, 10:omnia,
Stat. Th. 2, 692:litteras,
Gell. 19, 9, 7.—With inf.:doctus sagittas tendere Sericas,
Hor. C. 1, 29, 9; 3, 6, 38; 4, 13, 7; id. Carm. Sec. 75 et saep.—With ad or in:ad delinquendum doctior,
Ov. Tr. 2, 256:in parum fausto carmine docta fui,
id. H. 21, 182:Sapphica puella Musa doctior,
more skilled in song, Cat. 35, 17:docta puella,
Prop. 1, 7, 11; 2, 11, 6 (3, 2, 6 M.);2, 13, 11 (3, 4, 11 M.).—Esp. as epithet of Catullus by other poets,
Tib. 3, 6, 41; Ov. Am. 3, 9, 62:Verona docti syllabas amat vatis,
Mart. 1, 61, 1; Ov. A. A. 2, 181.—As subst.: doctus, the man of skill.—Prov.:doctus in se semper divitias habet,
Phaedr. 4, 21, 1; but class. only in plur.: doctī, ōrum, m., the learned:doctorum est ista consuetudo,
Cic. Lael. 5, 17 et saep.—Of things as subjects:B.frontes,
Hor. C. 1, 1, 29:tibia,
Prop. 2, 30, 16 (3, 28, 16 M.):carmina,
Tib. 2, 3, 20; cf.vox,
Ov. P. 2, 5, 52:voces Pythagoreorum,
Cic. Tusc. 4, 1, 2:sermo,
Plin. Ep. 7, 25, 3:prece,
Hor. Ep. 2, 1, 135:manus artificis,
Tib. 1, 8, 12; cf. id. 2, 1, 70; Ov. F. 3, 832; 6, 792:falx,
Prop. 2, 19, 12 (3, 12, 12 M.) et saep.—In Plaut. and Ter., knowing, cunning, shrewd, subtle:1. 2.malum, callidum, doctum,
Plaut. Ps. 2, 4, 35; id. Bacch. 4, 4, 43; id. Most. 1, 3, 122; 5, 1, 24 et saep.; Ter. Hec. 2, 1, 6; id. Eun. 4, 7, 21; cf.also, dolus,
Plaut. Mil. 2, 1, 69; id. Ps. 1, 5, 70 al.— docte, adv. -
32 docilis
I.Prop. (freq. and class.).— Absol.:II.belua docilis et humanis moribus assueta,
Cic. Rep. 2, 40; id. de Or. 2, 19, 80; Liv. 23, 29; Quint. 2, 9, 3; Hor. C. 3, 11, 1; id. Carm. Sec. 45 et saep.; cf. in the comp., Quint. 1, 12, 9; 4, 2, 24.—With ad:ad agriculturam,
Varr. R. R. 1, 17, 3; Cic. Fam. 7, 20, 3; id. Tusc. 2, 6; Curt. 8, 31, 16; in the comp., Plaut. Bacch. 1, 2, 56.—With abl.:habebant luscinias Graeco atque Latino sermone docilis,
Plin. 10, 42, 59, § 120:omnes imitandis turpibus,
Juv. 14, 40.— Poet., with gen.:modorum,
Hor. C. 4, 6, 43:pravi,
id. S. 2, 2, 52:fallendi,
skilful, Sil. 3, 233:freni (equus),
id. 16, 360; and with inf.:cerva accedere mensis,
id. 13, 120.—Transf. of things:capilli,
Ov. Am. 1, 14, 13:os,
id. ib. 3, 344:et bibula chrysocolla,
Plin. 33, 5, 26, § 88: hasta relegi et relinqui, Val. Fl. 6, 237:ingenium,
Nep. Dion. 1, 2:pavor pascere rumorem,
Sil. 4, 8 et saep.— Sup. does not occur.— Adv.: dŏcĭlĭter, with docility, teachably, acc. to Diom. p. 401 P. -
33 dociliter
I.Prop. (freq. and class.).— Absol.:II.belua docilis et humanis moribus assueta,
Cic. Rep. 2, 40; id. de Or. 2, 19, 80; Liv. 23, 29; Quint. 2, 9, 3; Hor. C. 3, 11, 1; id. Carm. Sec. 45 et saep.; cf. in the comp., Quint. 1, 12, 9; 4, 2, 24.—With ad:ad agriculturam,
Varr. R. R. 1, 17, 3; Cic. Fam. 7, 20, 3; id. Tusc. 2, 6; Curt. 8, 31, 16; in the comp., Plaut. Bacch. 1, 2, 56.—With abl.:habebant luscinias Graeco atque Latino sermone docilis,
Plin. 10, 42, 59, § 120:omnes imitandis turpibus,
Juv. 14, 40.— Poet., with gen.:modorum,
Hor. C. 4, 6, 43:pravi,
id. S. 2, 2, 52:fallendi,
skilful, Sil. 3, 233:freni (equus),
id. 16, 360; and with inf.:cerva accedere mensis,
id. 13, 120.—Transf. of things:capilli,
Ov. Am. 1, 14, 13:os,
id. ib. 3, 344:et bibula chrysocolla,
Plin. 33, 5, 26, § 88: hasta relegi et relinqui, Val. Fl. 6, 237:ingenium,
Nep. Dion. 1, 2:pavor pascere rumorem,
Sil. 4, 8 et saep.— Sup. does not occur.— Adv.: dŏcĭlĭter, with docility, teachably, acc. to Diom. p. 401 P. -
34 docti
dŏcĕo, cŭi, ctum, 2, v. a. [root da; Zend. dā, to know; strengthened, dak-; Gr. didaskô; Lat. disco], to teach, instruct, inform, show, tell, etc. (for syn. cf.: edoceo, perdoceo, erudio, praecipio, instituo).I.In gen., with double acc. of person and thing:II.pejor magister te istaec docuit... illa, quae te docui,
Plaut. Bacch. 1, 2, 55:hunc hominem cursuram,
id. Trin. 4, 3, 9:aliquem artem,
Cic. de Or. 2, 54:aliquem litteras,
id. Pis. 30:aliquem ejusmodi rem,
id. Quint. 25, 79:pueros elementa,
Hor. Ep. 1, 20, 17 et saep.— Pass., with acc. rei:is reliqua frustra docetur,
Quint. 4, 2, 90; 1, 5, 11; 3, 8, 70; 6, 2, 3; Hor. C. 3, 6, 21; id. S. 1, 6, 76 et saep.; cf.: doctus dogmam, Laber. ap. Prisc. p. 679 fin. P.; and:doctus militiam,
Sall. H. Fragm. 1, 40, p. 224 ed. Gerl.—With inf.:docemur auctoritate domitas habere libidines,
Cic. de Or. 1, 43, 194; 1, 57, 244; id. Fin. 2, 5, 15:docemur disputare, non vivere (= discimus),
Sen. Ep. 95, 13:equi variare gyros docentur,
Tac. G. 6; Sall. J. 85, 33; Nep. Epam. 2, 1; Liv. 21, 3, 6.—With acc. pers. and inf.:ut doceam Rullum posthac in iis saltem tacere rebus, in quibus, etc.,
Cic. Agr. 3, 2; so id. Phil. 2, 4, 8; Hor. S. 1, 1, 91; id. Ep. 1, 14, 30 al.; cf. ellipt. with abl. of instrument:Socratem fidibus (sc. canere),
Cic. Fam. 9, 22, 3:aliquem docendum curare equo, armisque,
Liv. 29, 1, 8; Zumpt, § 391 fin. —With acc. pers. and de, to instruct or inform one of:de ejus injuriis judices docere,
Cic. Verr. 2, 4, 51:aliquem de aliqua re,
id. Rosc. Am. 9, 26; 44, 127; id. de Or. 2, 24, 102; Sall. J. 13, 3 al. —With acc. pers. and rel. clause:doceant eum, qui vir Sex. Roscius fuerit,
Cic. Rosc. Am. 9, 25; id. Att. 8, 2, 2; id. Fam. 3, 6, 5; 5, 3; Quint. 6, 1, 20 al.—With acc. pers.:studiosos discendi erudiunt atque docent,
Cic. Off. 1, 44, 156; id. Div. 2, 2; id. de Sen. 9, 29; Quint. 2, 5, 13; Hor. S. 2, 2, 50; id. Ep. 1, 13, 1 et saep.—With acc. rei:coepit studiose omnia Docere, educare, ita uti si esset filia,
Ter. Eun. 1, 2, 37; so,aliquid,
Caes. B. G. 5, 42 fin.; Quint. 7, 10, 10; 9, 4, 137; Hor. A. P. 306 et saep.; cf.also: quod de lacu Albano docuisset,
Liv. 5, 15; so with two acc., Caes. B. G. 7, 10, 3; Cic. Clu. 70, 198.—With acc. and inf.:docui per litteras, id nec opus esse nec fieri posse,
Cic. Att. 16, 8; Caes. B. G. 5, 1, 7; 5, 28, 4; Quint. 1, 5, 43; Hor. S. 2, 3, 63 et saep.— Absol.:cum doceo et explano,
Cic. de Or. 2, 19, 82; id. Or. 42, 143; Quint. 3, 4, 15; 3, 5, 2 et saep.; cf.also: Tyrannio docet apud me,
Cic. Q. Fr. 2, 4 fin.In partic.: fabulam, like the Gr. didaskein, qs. to teach a play to the actors, to rehearse; hence, to produce, exhibit on the stage:2.minor fuit aliquanto is, qui primus fabulam dedit, quam ii, qui multas docuerant (Plautus et Naevius),
Cic. Brut. 18, 73; id. Tusc. 4, 29, 63; Hor. A. P. 288; Gell. 17, 21, 42.—Hence, doctus, a, um, P. a., learned, skilled, versed, experienced in any thing (cf.: litteratus, eruditus, peritus, gnarus, scitus).— Absol.:doctus vir et Graecis litteris eruditus,
Cic. Brut. 30, 114; cf. id. de Or. 1, 22, 102; 2, 74, 299:adolescentes humanissimi et doctissimi,
id. Cael. 10, 24.—With ex:fuit enim doctus ex disciplina Stoicorum,
Cic. Brut. 25.—With abl.:docti et Graecis litteris et Latinis,
Cic. Brut. 46; 45 fin.; Sall. C. 25, 2; Mart. 10, 76. —With adv.:nec minus Graece quam Latine doctus,
Suet. Gram. 7.—With gen.:fandi doctissima Cymodocea,
Verg. A. 10, 225:legum atque morum populi Romani jurisque civilis,
Gell. 13, 12, 1:sagittarum,
Aur. Vict. Epit. 11:artis lanificae,
Claud. in Eutr. 2, 381.—With acc.:(Maecenas) docte sermones utriusque linguae,
Hor. C. 3, 8, 5:dulces modos (with citharae sciens),
id. ib. 3, 9, 10:omnia,
Stat. Th. 2, 692:litteras,
Gell. 19, 9, 7.—With inf.:doctus sagittas tendere Sericas,
Hor. C. 1, 29, 9; 3, 6, 38; 4, 13, 7; id. Carm. Sec. 75 et saep.—With ad or in:ad delinquendum doctior,
Ov. Tr. 2, 256:in parum fausto carmine docta fui,
id. H. 21, 182:Sapphica puella Musa doctior,
more skilled in song, Cat. 35, 17:docta puella,
Prop. 1, 7, 11; 2, 11, 6 (3, 2, 6 M.);2, 13, 11 (3, 4, 11 M.).—Esp. as epithet of Catullus by other poets,
Tib. 3, 6, 41; Ov. Am. 3, 9, 62:Verona docti syllabas amat vatis,
Mart. 1, 61, 1; Ov. A. A. 2, 181.—As subst.: doctus, the man of skill.—Prov.:doctus in se semper divitias habet,
Phaedr. 4, 21, 1; but class. only in plur.: doctī, ōrum, m., the learned:doctorum est ista consuetudo,
Cic. Lael. 5, 17 et saep.—Of things as subjects:B.frontes,
Hor. C. 1, 1, 29:tibia,
Prop. 2, 30, 16 (3, 28, 16 M.):carmina,
Tib. 2, 3, 20; cf.vox,
Ov. P. 2, 5, 52:voces Pythagoreorum,
Cic. Tusc. 4, 1, 2:sermo,
Plin. Ep. 7, 25, 3:prece,
Hor. Ep. 2, 1, 135:manus artificis,
Tib. 1, 8, 12; cf. id. 2, 1, 70; Ov. F. 3, 832; 6, 792:falx,
Prop. 2, 19, 12 (3, 12, 12 M.) et saep.—In Plaut. and Ter., knowing, cunning, shrewd, subtle:1. 2.malum, callidum, doctum,
Plaut. Ps. 2, 4, 35; id. Bacch. 4, 4, 43; id. Most. 1, 3, 122; 5, 1, 24 et saep.; Ter. Hec. 2, 1, 6; id. Eun. 4, 7, 21; cf.also, dolus,
Plaut. Mil. 2, 1, 69; id. Ps. 1, 5, 70 al.— docte, adv. -
35 Etruria
Ē̆trūrĭa ( Het-), ae, f., a country of central Italy, Mel. 2, 4, 2; Plin. 3, 5, 8, § 50; Cic. Div. 1, 41, 92; id. Cat. 2, 3 fin.; Varr. L. L. 5, § 32 Müll.; Liv. 1, 35, 9; Verg. A. 8, 494; 12, 232 et saep.—Deriv.,II.Ē̆truscus, a, um, adj., of Etruria, Etruscan:litus,
Mel. 2, 7, 19; Hor. C. 1, 2, 14; id. C. Sec. 38; id. Epod. 16, 40:mare,
id. C. 3, 29, 35:juga,
Verg. A. 8, 480:duces,
id. ib. 11, 598:manus Porsenae,
Hor. Epod. 16, 4:disciplina,
the Etruscan religion, Cic. Fam. 6, 6, 3; Plin. 2, 83, 85, § 199; 10, 15, 17, § 37; cf.haruspices,
Gell. 4, 5, 5:litterae,
Liv. 9, 36:coronae,
made of gold and precious stones, and worn by those who triumphed, Plin. 21, 3, 4, § 6.— Sing., Plin. 33, 1, 4, § 11; Tert. de Coron. 13:aurum,
a golden amulet worn by Roman boys of noble birth, Juv. 5, 164 et saep.— Subst.: Etrusci, ōrum, m., the Etruscans, Cic. Div. 1, 42; Liv. 1, 34; 2, 7 et saepiss. -
36 Etrusci
Ē̆trūrĭa ( Het-), ae, f., a country of central Italy, Mel. 2, 4, 2; Plin. 3, 5, 8, § 50; Cic. Div. 1, 41, 92; id. Cat. 2, 3 fin.; Varr. L. L. 5, § 32 Müll.; Liv. 1, 35, 9; Verg. A. 8, 494; 12, 232 et saep.—Deriv.,II.Ē̆truscus, a, um, adj., of Etruria, Etruscan:litus,
Mel. 2, 7, 19; Hor. C. 1, 2, 14; id. C. Sec. 38; id. Epod. 16, 40:mare,
id. C. 3, 29, 35:juga,
Verg. A. 8, 480:duces,
id. ib. 11, 598:manus Porsenae,
Hor. Epod. 16, 4:disciplina,
the Etruscan religion, Cic. Fam. 6, 6, 3; Plin. 2, 83, 85, § 199; 10, 15, 17, § 37; cf.haruspices,
Gell. 4, 5, 5:litterae,
Liv. 9, 36:coronae,
made of gold and precious stones, and worn by those who triumphed, Plin. 21, 3, 4, § 6.— Sing., Plin. 33, 1, 4, § 11; Tert. de Coron. 13:aurum,
a golden amulet worn by Roman boys of noble birth, Juv. 5, 164 et saep.— Subst.: Etrusci, ōrum, m., the Etruscans, Cic. Div. 1, 42; Liv. 1, 34; 2, 7 et saepiss. -
37 Etruscus
Ē̆trūrĭa ( Het-), ae, f., a country of central Italy, Mel. 2, 4, 2; Plin. 3, 5, 8, § 50; Cic. Div. 1, 41, 92; id. Cat. 2, 3 fin.; Varr. L. L. 5, § 32 Müll.; Liv. 1, 35, 9; Verg. A. 8, 494; 12, 232 et saep.—Deriv.,II.Ē̆truscus, a, um, adj., of Etruria, Etruscan:litus,
Mel. 2, 7, 19; Hor. C. 1, 2, 14; id. C. Sec. 38; id. Epod. 16, 40:mare,
id. C. 3, 29, 35:juga,
Verg. A. 8, 480:duces,
id. ib. 11, 598:manus Porsenae,
Hor. Epod. 16, 4:disciplina,
the Etruscan religion, Cic. Fam. 6, 6, 3; Plin. 2, 83, 85, § 199; 10, 15, 17, § 37; cf.haruspices,
Gell. 4, 5, 5:litterae,
Liv. 9, 36:coronae,
made of gold and precious stones, and worn by those who triumphed, Plin. 21, 3, 4, § 6.— Sing., Plin. 33, 1, 4, § 11; Tert. de Coron. 13:aurum,
a golden amulet worn by Roman boys of noble birth, Juv. 5, 164 et saep.— Subst.: Etrusci, ōrum, m., the Etruscans, Cic. Div. 1, 42; Liv. 1, 34; 2, 7 et saepiss. -
38 expunctrix
expunctrix, īcis, f. [id.], she who blots out: meritorum, Jul. ap. August. cont. Sec. Resp. Jul. 1, 37. -
39 exsanguesco
exsanguesco, ĕre, 3, v. inch. [exsanguis], to become pale, grow faint or feeble: (mens) ad omnia exsanguescens dubia, Jul. ap. August. cont. Sec. Resp. Jul. 6, 14. -
40 facinerosus
făcĭnŏrōsus ( facinĕrosus), a, um, adj. [facinus], criminal, villainous, atrocious, [p. 716] vicious (rare but class.):quintum genus est parricidarum, sicariorum, denique omnium facinorosorum,
Cic. Cat. 2, 10, 22; id. Cael. 6, 13; id. de Or. 2, 58, 237; id. Rep. 3, 17:injuriosa facinorosaque vita,
id. Leg. 1, 14, 40:impius et facinorosus animus,
Just. 24, 2, 1.— Comp.:facinorosior,
id. 16, 4.— Sup.:facinorosissimi sicarii,
Cic. Sest. 38, 81; Vulg. 2 Macc. 8, 34.— Adv.: făcĭ-nŏrōse, viciously, scandalously, August. Inn. 76, 1; id. cont. Sec. Resp. Jul. 5, 64.
См. также в других словарях:
sec — sec, sèche [ sɛk, sɛʃ ] adj. et n. m. • v. 980 « desséché »; lat. siccus, sicca I ♦ (Concret) 1 ♦ Qui n est pas ou est peu imprégné de liquide. ⇒ desséché. Feuilles sèches. Bois sec. « demandez de la pluie; nos blés sont secs comme vos tibias »… … Encyclopédie Universelle
sec — sec, sèche (sèk, sè ch ) adj. 1° Qui a peu ou qui n a pas d humidité. 2° Qui n est plus frais. 3° Que l on a fait sécher, que l on a rendu moins humide 4° Qui n est pas mouillé, n est pas moite. 5° Vin sec, vin qui n a rien de liquoreux … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
sec — sec·a·lin; sec·a·lose; sec·a·mo·ne; sec; sec·a·teur; Sec·co·tine; sec·o·barbital; sec·odont; Sec·o·nal; sec·ond·ar·i·ly; sec·ond·ar·i·ness; sec·ond hand·ed·ness; sec·ond·ly; sec·ond·ness; sec·re·taire; sec·re·tar·i·al; sec·re·tar·i·at;… … English syllables
sec — SEC, [s]eche. adj. Qui participe de celle des quatre premieres qualitez qui est opposée à humide. Les philosophes considerent la terre comme estant froide & seche, & le feu comme estant chaud & sec. l esté a esté fort sec. il fait un temps bien… … Dictionnaire de l'Académie française
sec — SEC, SEÁCĂ, seci, adj. 1. Lipsit de apă; care a secat, s a uscat. Albia seacă a unui râu. ♦ (Despre locuri) Lipsit de umezeală; p. ext. arid, neproductiv. ♢ Tuse seacă = tuse uscată, fără expectoraţie. Timbru (sau sigiliu) sec = urmă de ştampilă… … Dicționar Român
Seč u Nasavrk — Seč … Deutsch Wikipedia
SEC Rule 10b5-1 — is an administrative rule [http://www.sec.gov/rules/final/33 7881.htm enacted] by the United States Securities and Exchange Commission (SEC) in 2000. The SEC states that Rule 10b5 1 was enacted in order to resolve an… … Wikipedia
Sec-Butyllithium — is the chemical compound with the formula CH3CHLiCH2CH3, abbreviated sec BuLi or s BuLi This organolithium reagent is used as a source of sec butyl carbanion in organic synthesis.Ovaska, T. V. s Butyllithium in Encyclopedia of Reagents for… … Wikipedia
SEC — abbrSecurities and Exchange Commission see also the important agencies section Merriam Webster’s Dictionary of Law. Merriam Webster. 1996. SEC … Law dictionary
Seč — ist der Name von Seč u Nasavrk, Stadt im Okres Chrudim, Tschechien Seč u Blovic, Gemeinde im Okres Plzeň jih, Tschechien Seč u Brandýsa nad Orlicí, Gemeinde im Okres Ústí nad Orlicí Seč (Slowakei), Gemeinde im Okres Prievidza, Slowakei Seč,… … Deutsch Wikipedia
SEC Rule 10b-5 — is one of the most important rules promulgated by the U.S. Securities and Exchange Commission, pursuant to its authority granted under the Securities Exchange Act of 1934. The rule prohibits any act or omission resulting in fraud or deceit in… … Wikipedia